MIRAKELBOECK
ONSER LIEVER VROUWEN
‘T AMERSFOERT
Uitgave ‘Het Onze Lieve Vrouwe Gilde”
Amersfoort 1946
296
Item het was een man van Delft ende is gecoemen te Blanckenberch in Vlaenderen. Ende is daer zijnre sinnen bijster geworden, soe dat hij daer gesloten is mit sware banden. Ende is gedragen in een gasthuijs onweetende. Ende is gesloten geweest van des Sonnendachs smiddichs tot des Maenendeachs avont. Ende doe is hij in een slaep gevallen, dat alle zijn lijff sweete. Ende in een droom is hij gecoemen, dat hem dochte, dat Onse L. Vrou van Amersfoert toe hem quam en seyde: Staet op en versueckt mij”. Ende hij is opgestaqen buijten iemants weeten, dat d’banden geen geluijt en gaven. Ende was zijn verwaerder voerbij gegaen. Ende is gecoemen bij die moeder vanden gasthuijs. En zij, verschrickende haer, seijde: “Lieve man, waer wildi?” Ende hij seijde: “Swijget moeder, ten is geen noodt. Ick hope dat ick verlost ben”. Ende is gecoemen sonder vleijsch te eeten. Ende heeft een misse laeten doen. Ende heeft soe zijn bevaert gedaen.
297
Item het waren iij gebroeders gevangen op haer lijff. En worden geset in een toorn tot Leijden. Ende zij baden Onse L. Vrou t’ Amersfoert. Ende zij worden verlost. Ende hebben hier haer bevaert versocht.
298
Item het waren ij mannen van Leerdam. Ende waren re Asperen gevangen en vast gesloten. Ende zij werden denckende, hoe dat Onse L. Vrou t’ Amersfoert meinnich verlost had ende getroest. Ende zij loeffden haer bevaert tot Onse L. Vrou voerseijt te doen, waer datse hemluijden verlossen woude ende troesten. Ende rechtevoert hadden zij een cleijn mesken ende staecken de sloten op ende ontghijngen. Ende zij hebben haer bevaert gedaen, ende dat mesken voer Onse L. Vrou gelaten tot een getuijch des mirakels.
