Multimedia Art Productions

Doop van Susanna Maria Knöpffel, dochter van Johann Conrad Knöpffel, Proviant-Commissair en Stift-Kellner in St. Goar, op 11 september 1706
(Archiv der Evangelischen Kirche im Rheinland, Boppard, KB 149/1 (St. Goar ref.), p. 149.)

Taufeintrag Susanna Maria Knöpfel - transcriptie Dr. Johannes Burkardt
Compleet

Den 11 t[en] [Novem]bris wurde Don[n]erstag Nachmittags zwisch[en] 12 u[nd] 1 Uhren
nach gehaltener
Beth=Stunde in öffentl[icher] Versam[m]lung getaufft Susanna Maria,
H[errn] Johann Conrad Knöpffels, Proviant-Com[m]issarii u[nd] Stiffts=
Kellners allhier Töchterlein. Gevattern waren Herr Oswald
Wollff, Nachgänger am hiesigen Hoch=Fürstl[ichen] Gesam[m]t-Rhein=
Zoll, u[nd] Fr[au] Maria Barbara, H[errn] Samuel Kellers, Stadt=
Lieutenants allhier ehel[iche] Hauß-Frau, wie auch H[errn] Pfarrers Geissel
Fr[au] Eheliebste von Wollroda
des H[errn] Vatters Schwester.*

* Die letzten 12 Wörter mit blasserer Tinte später nachgetragen.

Conrad Knöpfel, geboren in Wolfershausen in 1662, ingeschreven aan de universiteit van Marburg in 1680, werd provisiecommissaris in het Hessische fort Rheinfels bij St. Goar.
Conrad Knöpfel trouwde Regina Magdalena Dirx op 29. April 1695. Conrad Knöpfel stierf voor 1721.

Heirat von Conrad Knöpfel und Regina Magdalena Dirx am 29. April 1695
(KB 149/1, S. 255) - Archiv der Evangelischen Kirche im Rheinland, Boppard

Die Familienname Dirx erscheint in den zeitgenössischen Quellen gelegentlich auch als Dürcks oder Dürckes; die entsprechende weibliche Form wäre dann Dürckesin.

Burg Rheinfels bij St. Goar


St. Goarer Taufeintrag Regina Magdalena Dirx vom 24. September 1676
(KB 149-1, S. 56)

1.
Heirat von Conrad Knöpfel und Regina Magdalena Dirx am 29. April 1695 (KB 149/1, S. 255);
 
2.
Taufe von Dietrich Conrad Knöpffel am 9. Februar 1696 (KB 149/1, S. 105);
 
3.
Taufe von Maria Sophia Christiana Knöpfel am 9. November 1697 (KB 149/1, S. 116);
 
4.
Taufe von Anna Margaretha Elisabeth Knöpffel am 24. September 1699 (KB 149/1, S. 125);
 
5.
Taufe der am 18. April 1701 geborenen Anna Getrud Henriette Knöpfel (KB 149/1, S. 130);
 
6.
Taufe von Johann Christian Ludwig Knöpffel am 21. Juni 1703 (KB 149/1, S. 137);
 
7.
Taufe von Johann Henrich Werner Knöpffel am 23. Dezember 1704 (KB 149/1, S. 142);
 
8.
Taufe der am 16. Mai 1709 geborenen Anna Christina Dorothea Knöpfel (KB 149/1, S. 158);
 
9.
Taufe der am 28. Februar 1711 geborenen Maria Elisabeth Knöpffel (KB 149/1, S. 162);
 
10.
Taufe von Johann Ludwig Knöpffel am 29. Dezember 1712 (KB 149/1, S. 168);
 
11.
Taufe des am 22. November 1714 geborenen Johann Wollrath Knöpfel (KB 149/1, S. 177).

2.
Huwelijk van de koopman en handelaar Johann Daniel Dülcken, zoon van de predikant Dülcken zu Wingeshausen in het graafschap Berleburg, met Susanna Maria Knüpfelin, dochter van de overleden Proviant-Commissair en Stift-Kellner Johann Conrad Knüpfel, op 17 december 1733
(Voor de huwelijksinschrijving van 1733 staat er: Archiv der Evangelischen Kirche im Rheinland, Boppard, KB 149/1 (St. Goar ref.), p. 287.)

2. Heiratseintrag Johann Daniel Dülcken und Susanna Maria Knüpfelin transcriptie Dr. Johannes Burkardt
Compleet

17. [Decem]ber * Sindt H[er]r Johann Daniel Dülcken, Kauff- u[nd] Handels=mann,
H[errn] Pfarrers Dül=
ckens zu Winches=hausen (sic!) in der Graffschafft Berlenburg
Ehel[icher] Sohn, u[nd] J[ung]fer
Susanna Maria Knüpfelin, des weyland H[errn] Johann Conrad Knüpfels
gewesenen proviant=Com[m]issarii u[nd] Stiffts=Kellers allhie,
nachgelasene Ehel[iche]
Tochter, copuliret u[nd] den 23 t[en] augusti hui[us] anni zum
I stenmal p[ro]clamiret word[en].

* Darunter Eintrag mit blasserer Tinte, aber von gleicher Hand: „16. hui[us] de infra. N[ota] B[ene].“

Rheinfels: Non plumbea, dulcia vina
uit: Merian, Matthaeus : "Meisner, Daniel, 1585-1625: Thesavrvs Philo-Politicvs Hoc ..." (1625).

Auf den Spuren der Melsunger Familie Knoppel-Knopfel  (1575 -1721)

Johannes Daniël Dulcken en Susanna Maria Knopffell.
MAASTRICHT 1735-1738

INFO IN HET GULDEN CRUIJS. MUNTSTRAAT 26

Het jonge gezin zit in Maastricht in geldzorgen. Op 1 maart 1736 leent Daniël van zijn neef Gerhart Prescher 300 gulden tegen 5 % rente. De schuldbekentenis is door Daniël in het Hoogduits geschreven en wordt later in verband met het volgend proces in het Nederlands vertaald.
In oktober 1736 verhuizen ze naar een huis, gelegen aan De Munt dat Het Gulde Cruijs heet. Het huis ligt tussen ”Het Gulden Hooft” en ”Den Swerten Rave“. Ze huren het huis van Maria Catharina Bijen voor een periode van zes jaar. Zijn broer Jan Christiaan Dulcken treedt als borg op. In dit grote pand runnen Daniël en zijn vrouw een winkel in levensmiddelen, een grutterij. Hoeveel tijd hij besteedt aan het bouwen van klavecimbels is niet duidelijk; in de akte wordt hij een koopman genoemd. In de loop van 1737 leent Daniël 600 gulden van de weduwe van burgemeester Hesselt van Dinter. Dan blijkt dat hij te weinig verdient om al zijn schulden af te kunnen betalen.
Johannes Daniel Dulcken vraagt gerechtelijke stappen aan op 12 november 1737. Johannes Daniel heeft namelijk nog recht op drie jaren huur van een zolderkamer gehuurd door Johannes den Ouden. Op 12 november 1737 is hij dus nog in Maastricht.
Rond de jaarwisseling van 1737/38 vertrekt hij met de noorderzon uit Maastricht naar Antwerpen. Johannes Lodewijk is nog geen drie jaar wanneer ze in Antwerpen aankomen. Ondertussen wordt het huis aan De Munt niet meer bewoond, maar het staat niet leeg. Daniël heeft een groot gedeelte van zijn meubels en winkelinventaris achtergelaten. Dan melden zich de schuldeisers bij de magistraat van Maastricht. Deze stelt Johan Guichard aan als curator over “den desolate boedel van den absenten Jan Daniël Dulcken”. Op 17 juni 1738 verschijnt er een openbare bekendmaking; iedereen die recht denkt te hebben op iets uit de failliete boedel moet zich melden.
Er verschijnen verschillende personen: familie Bijen, broer en zus, melden dat ze van Dulcken nog negen maanden achterstallige huur krijgen, in totaal 138 gulden.
Neef Gerhart meldt dat hij nog 225 gulden te goed heeft en weduwe Hesselt van Dinter krijgt nog 600 gulden. Ook meldt zich een koopman uit Amsterdam, Gerard Katers die recht heeft op 410 gulden, als kosten van goederen en voor taxatiekosten.
Op 20 juni 1738 gaat men het Gulden Cruijs binnen om alle goederen te taxeren.
Uit het taxatierapport blijkt dat er veel tafels en stoelen staan en ook een ’stoeltien en een loopkorf’. (voor Johannes Lodewijk?) In de winkel staan een toonbank, enige kluizen, een grote ijzeren balans met zes schalen, een klein formaat balans, gewichten van 50 pond, tinnen maatbekers en een tabaksmolen. Verder veel vaten, houten dozen, korven, oliekuipen en vaten met tabak, enz. Ook vindt men twee violen zonder snaren en een trompet. Duidelijk is dat Daniël alles wat te maken heeft met de bouw van klavecimbels meegenomen heeft naar Antwerpen.

Maastricht

519 Anna Geertruyd Dulcken.  12 januari 1739 Ouders: Johan Christiaan Dulcken en Anna Christina  Knopflein Getuigen: Justinus

520 Johan Hendrik Dulcken 16 juni 1737 Ouders: Johan Christiaan Dulcken en Anna Christina  Knopflein Getuigen: Johannes Daniel Dulcken

521 Joanna Magdalena Dulcken   22 januari 1736 Ouders: Johan Christiaan Dulcken en Anna Christina  Knopflein Getuigen: Johannes Ludwig Dulcken en Regina Magdalena Knopflein en  Joanna Magdalena Dulcken

522 Johan Lodewijk 15 april 1735 Ouders: Johannes Daniel Dulcken en Susanna Maria Knopflein Getuigen:

523 Joanne Henrietta Dulcken  10 februari 1737 Ouders: Johannes Daniel Dulcken en Susanna Maria  Getuigen: Anna Christina Dulcken

524 Pieter Dulcken  21 juli 1743 Ouders: Johan Christiaan Dulcken en  Helena Peters  Getuigen: Pieter Peters

VIDEO FAILLISSEMENT





ANTWERPEN 1738
BRABANTSE OLIJFBERG

ANTWERPEN BRABANTSE OLIJFBERG




26 Augusti 1751 - Diepelius

Dhr Joannes Diepelius Predicant alhier ende Joan
Sandijck als getuijgen hier toe versoght ende gebeden
de testateuren ende getuijgen door mij notaris afgevraeght
zijnde ofte sij konden schrijven hebben geantwoordt alle
des Jae

Parijs
Opheden den 23 febrij 1757
Compareerde Sr Johan Daniël
Dulcken, Inwoonder deser
Stadt mij notaris bekent
Sieckelijck inden Lichaeme
Ende te Bedde liggende
Etc

Op heden den 23’ febrij. 1757.
Compareerde Sr Johan Daniel Dulcken
inwoonder deser Stadt, mij notaris bekent
Sieckelijck in den lichaeme en te bedde
liggende, nochtans sijne zinnen, memorie
ende verstandt over al wel maghtigh zijnde
ende volkomentlijck gebruijckende, gelijck
dat claerlijck bleke den welcken alnoch
verclaerde te lauderen ende ’t approberen
Sijn testament op 26 augustus 1751 voor
mij notaris present getuijgen in reciprocque
forme met sijne huijsvrouwe Joff Susanna
Maria Knoepfel gemaeckt ende gepasseert
immers voor soo veele met dese niet ter
contrarien en wordt gedisponeert tot
Het welck hij compt (comparant) verclaert te voegen
het naervolgende te weten soo wilt ende
begeert hij compt (comparant) dat alle ende Igelijcke
sijns compts (comparant’s) gereetschappen ende Instru-
menten eenighsints dienende tot sijns
compts (comparant’s) Stiel ende affairen van orgels,
clavercimbels ofte diergelijckse te maken
naerde doodt van sijne voorgemelde
huijsvrouwe maer eerder niet, soo ende gelijck

de selve ten daeghe van’t overleyden van
sijne voorgemelde huijsvrouwe sullen
existeren in cas de selve (in casu) hem comparant
komt te overleven sullen moeten volgen
aen sijnen sone Joannes Dulcken actue-
lijck noch bij hem woonende sonder
tegensiggen van imanden de selve van
alsnu voor alsdan aenden selven sijnen
sone prelegaterende bijdesen opden Last van
sijne jonghste sustere daer uijt voorts te helpen voorsoo ver
mogelijck.
Dit verclaerde hij compt (comparant) te weten sijne additie
van testament ende ordonnantie van uijter-
sten wille, willende ende uijterlijck begeren
dat het gene voorp (voornoemde) standt grijpen (uitvoeren) ende vol-
komen effect sorteren zal ’t zij bij forme
van codicille, donatie ofte hoedanige
andere mahagie (schikking, legaat) soo ende gelijck imandts
uijterste begeerte best van weerde sijn kan
ofte magh, niet tegenstaende ette allen deselve devogerende bij
desen, versoeckende ette actum ’t antwerpen
ter presentie van mr Pieter huijbrechts comp (comparant)
notaris ende Gerardus mombaert als getuijgen die
Beneffens den compt (comparant) verclaerden te konnen schrijven
naer dat het aen hun alle door mij notaris was afgevraegt

Opheden den 23 febrij 1757
Compareerde Sr Johan Daniël
Dulcken, Inwoonder deser
Stadt mij notaris bekent
Sieckelijck inden Lichaeme
Ende te Bedde liggende
Etc


Op heden den 23’ febrij. 1757.
Compareerde Sr Johan Daniel Dulcken
inwoonder deser Stadt, mij notaris bekent
Sieckelijck in den lichaeme en te bedde
liggende, nochtans sijne zinnen, memorie
ende verstandt over al wel maghtigh zijnde
ende volkomentlijck gebruijckende, gelijck
dat claerlijck bleke den welcken alnoch
verclaerde te lauderen ende ’t approberen
Sijn testament op 26 augustus 1751 voor
mij notaris present getuijgen in reciprocque
forme met sijne huijsvrouwe Joff Susanna
Maria Knoepfel gemaeckt ende gepasseert
immers voor soo veele met dese niet ter
contrarien en wordt gedisponeert tot
Het welck hij compt (comparant) verclaert te voegen
het naervolgende te weten soo wilt ende
begeert hij compt (comparant) dat alle ende Igelijcke
sijns compts (comparant’s) gereetschappen ende Instru-
menten eenighsints dienende tot sijns
compts (comparant’s) Stiel ende affairen van orgels,
clavercimbels ofte diergelijckse te maken
naerde doodt van sijne voorgemelde
huijsvrouwe maer eerder niet, soo ende gelijck


de selve ten daeghe van’t overleyden van
sijne voorgemelde huijsvrouwe sullen
existeren in cas de selve (in casu) hem comparant
komt te overleven sullen moeten volgen
aen sijnen sone Joannes Dulcken actue-
lijck noch bij hem woonende sonder
tegensiggen van imanden de selve van
alsnu voor alsdan aenden selven sijnen
sone prelegaterende bijdesen opden Last van
sijne jonghste sustere daer uijt voorts te helpen voorsoo ver
mogelijck.
Dit verclaerde hij compt (comparant) te weten sijne additie
van testament ende ordonnantie van uijter-
sten wille, willende ende uijterlijck begeren
dat het gene voorp (voornoemde) standt grijpen (uitvoeren) ende vol-
komen effect sorteren zal ’t zij bij forme
van codicille, donatie ofte hoedanige
andere mahagie (schikking, legaat) soo ende gelijck imandts
uijterste begeerte best van weerde sijn kan
ofte magh, niet tegenstaende ette allen deselve devogerende bij
desen, versoeckende ette actum ’t antwerpen
ter presentie van mr Pieter huijbrechts comp (comparant)
notaris ende Gerardus mombaert als getuijgen die
Beneffens den compt (comparant) verclaerden te konnen schrijven
naer dat het aen hun alle door mij notaris was afgevraegt

Doop Susanna Maria - AMSTERDAM



KINDEREN

Snijders & Rockoxhuis

gesigneerd en gedateerd linksonder: J Horemans 1764 op de vloer

Joanna Henrietta Dulcken 10-02-1737 & Jean Herman Faber 1734
Maria Sophia Dulcken 26-01-1740 - †17 Januari 1805
Joannes Dulcken (Antwerpen 10 september 1742 – † 22 juli 1775)
Joanna Eliezabetha 2-2-1747

WEDUWE DULCKEN BRUSSEL

In april 1763, wanneer Joannes 21 jaar is, besluiten hij en zijn moeder om naar Brussel te verhuizen. De Magistraat van Brussel weigert hen het burgerschap en daarmee samenhangende belastingvoordelen. Ondanks deze negatieve reactie besluiten ze het huis en bedrijf in Hopland te verkopen en naar Brussel te verhuizen. Ook in Brussel lopen de zaken niet naar verwachting en ze krijgen om ”haar niet in broodschaarste te laten” een vrijstelling van de Staten van Brabant om in Antwerpen, Leuven en omringende plaatsen instrumenten te mogen verkopen. Ze nemen een groot aantal instrumenten uit Antwerpen mee. Van één klavecimbel is bekend dat deze in 1769 nog onder de naam Johannes Daniel verkocht wordt. Helaas loopt de verhuizing naar Brussel op niets uit. Ergens tussen 1765 en 1769 wordt besloten om het bedrijf te beëindigen. Joannes vinden we in 1771 terug in Amsterdam en zijn moeder Susanna gaat naar haar zoon in Hasselt (Overijssel).

WEDUWE DULCKEN BRUSSEL



VIDEO

Er zijn nog andere tekenen waaruit blijkt dat Dulcken plannen heeft om uit Hasselt te vertrekken. In januari 1776 huurt hij voor zijn moeder, weduwe Dulcken, een huisje in Hasselt. Ze vertrekt dus uit de Nieuwstraat om op zichzelf te gaan wonen. Zolang Johannes Lodewijk in Hasselt woont, zal hij haar hebben onderhouden. Dat verandert wanneer de familie Hasselt verlaat. In de kerkenraadsnotulen van 28 juni staat: ’is aan de Broederen Diakonen aanbevolen om cautie stellinge bij de H. van de Magistraat te verzoeken voor de weduwe Dulkes’. Blijkbaar heeft zij zich tot de diakenen gewend voor ondersteuning en de diakenen willen graag dat de magistraat zich borg stelt. Deze vraag komt elke vergadering weer terug.
Op 31 oktober stuurt ‘Susanna Maria Knopfelein, wed. Van Dulcken’ een request naar de staten van Overijssel. Uit het antwoord van de staten op 4 maart 1777 aan de magistraat verstuurd, is bekend dat de weduwe geklaagd heeft dat de magistraat haar met geweld de stad wil uitzetten. Ze stuurt de beslissing van de magistraat mee, en vraagt de staten of ze de magistraat wil opdragen haar toestemming te geven om in Hasselt te blijven wonen.
De magistraat stuurt een lange brief terug aan de staten waarin ze haar beleid verdedigt. De magistraat brengt naar voren dat de weduwe wel zegt dat ze sinds augustus 1769 in Hasselt woont, maar dat dit bij hem niet bekend is. Het werd duidelijk toen ze een huisje had gehuurd en bij de diakenen om ondersteuning aanklopte. Het is hem onbekend waarom ze in Hasselt is komen wonen en dat ze echt bij haar zoon intrek had genomen. Ze was daar voor haar plezier op bezoek dacht men. Pas in januari toen ze zelfstandig woonde, kon er van haar een borgstelling gevorderd worden. Die borgstelling is nodig wanneer je als arm persoon in Hasselt wilt komen wonen.
Weduwe Dulcken heeft in haar brief geschreven dat ze niemand financieel tot last is geweest. Hooguit heeft de diaconie haar een aantal -zes à zeven- weken ondersteund met zes stuivers per week. De magistraat noemt dat een leugen. Zodra ze namelijk zelfstandig is gaan wonen, is ze de een na de ander lastig gevallen en nog steeds door liefdadige luiden ondersteund. Ook de diaconie heeft haar geruime tijd ondersteund, maar is daar uiteindelijk mee gestopt. In de kasboeken van de diaconie is haar naam nergens te vinden. Ze komt niet voor op de lange lijst met armen die permanent ondersteund worden en ook zijn er in de loop van 1776 geen betalingen aan haar verricht.
In haar brief heeft de weduwe ook gesuggereerd dat de vraag van de magistraat naar een borgstelling ‘zoude zijn voortgekomen uit haat en onenigheid tegen haar zoon’. De magistraat noemt dit laster en onwaarheid. Tenslotte nog een waarschuwing aan het adres van de staten: ‘dat niet Uw Edele Mog. maar van ons de macht is om iemand binnen de Stad te permitteren om te mogen wonen of niet en zouden onze orders ook reeds ter uitvoering hebben gebracht zo wij niet respecthalve vooraf hadden willen berichten, gelijk wij hiermede voor bericht houden’. De magistraat hoopt dat de staten het verzoek van weduwe Dulcken van de hand zullen wijzen ‘zodat we onze macht en gezag binnen onze stad in vrijheid kunnen uitoefenen’. Toch wordt weduwe Dulcken niet direct de stad uitgezet.
Op 2 juli 1777 meldt het kerkenraadsverslag dat de diakenen nu, na afwijzing door de magistraat, cautie, borgstelling, moeten verzoeken bij verwalter hoogschout. De laatste keer dat ze in de notulen wordt genoemd is 18 december 1777. Of ze daarna daadwerkelijk met geweld de stad is uitgezet is niet duidelijk. Enkele maanden later, op 18 april 1778 levert ze haar attestatie, die ze van de kerkenraad van Hasselt heeft gekregen, in bij de kerkenraad van de Hervormde Kerk te Epe.

Andries Schoemaker 1730


Cornelis Pronk 1730

Daar woont ze zes jaar om daarna te verhuizen naar Heerde, waar ze op 8 april 1784 lid wordt. Ze is dan ongeveer 80 jaar.

Ze overlijdt op 12 juni 1789 en wordt vier dagen later in Heerde begraven.

VIDEO