Multimedia Art Productions

Op 17-5-1613 testeren Theodoor Ferreris (tekent Farreris), cranck te bedde liggende, en Hendrickgen Both. Zij vermaken elkaar de lijftocht van hun bezit ter lester dood toe. Zij vermaken alle goederen van deze lijftocht aan Beernt, Henrick en Helmich Ferreris (hun sonen), Aeltgen, Sara en Janneken Ferreris (hun dochters) en de kinderen die zij nog mogen verwekken, bij gelijke en egale portie, sonder dat de oudste voor de jongste of de zoon voor de dochter meet zal genieten. Zij secluderen de weeskamer. Theodoor stelt tot momber van zijn kant: Pouwel Ferreris (zijn broer) en Reconimus del Pont, en Hendrickgen aan haar zijde: Fabricio Berzeth en Maes Lambertzn (haar zwagers). Getuigen: Jan Rogaties, Jacob Aertszn en Anthonis Willemzn Vastrick.

In het testament van Henrick Both d'Oude d.d. 4-8-1625 worden als legatarissen genoemd o.a.: de kinderen van Henrickgen Boths zaliger (in haar leven huysvrouw van Aernt van Westrenen) elk 50 Carolus gulden, de kinderen van Henrickgen Boths zaliger (in haar leven huysvrouw van Theodoor Ferreris) samen 100 Carolus gulden.
In de latere testamente van 20-3-1630 en 20-6-1635 wordt dit vrijwel herhaald: de kinderen van Henrickgen Boths, in haar leven huysvrouw van E. Aernt van Westrhenen saliger, die testateurs dood zullen beleven, elk 50 car. guldens eens, de kinderen van Henrickgen Boths (in haar leven huysvrouw van Theodoor Ferreris), die testateurs dood zullen beleven, tesamen 200 car. guldens.

Op 11-9-1626 passeert te Amersfoort een akte van voogdijstelling door Theodoor Ferreris, borger en inwoonder van Amersfoort. Hij verklaart gezond te zijn van lichame. Hij wil zijn kinderen trouwe mombers bezorgen. Hij secludeert de weeskamer van Amersfoort. Tot mombers over zijn kinderen benoemt hij zijn broeder Paulus Emelio Ferreris en Octavio del Pento (beide wonend tot Utrecht) en Henrick Both (kerckmeester St Joriskerk te Amersfoort). Hij verzoekt Henrick Both dit te aanvaarden. Hij wil dat zijn onmundige kinderen de regering van deze mombers zullen volgen, met advies van zijn oudste zonen en dat de mombers nadien niets ten laste zal worden gelegd.