Foundation Musick's Monument
ABSTRACT
COMPLETE EDITIE - HENK POELARENDS / HANS MEIJER
ABSTRACT
COMPLETE EDITION - HENK POELARENDS / HANS MEIJER
ABSTRAKTE
GESAMTAUSGABE - HENK POELARENDS / HANS MEIJER
De Stichting Musick’s Monument is het “Dulcken, drie generaties clavecimbel & fortepiano bouwers” project gestart.
Uit het genealogisch onderzoek van Hans Meijer naar zijn voorouders kwam Jan Dulken, geboren te Hasselt, te voorschijn.
The Musick's Monument Foundation has started the ‘Dulcken, three generations of harpsichord & fortepiano builders’ project.
Hans Meijer 's genealogical research into his ancestors revealed Jan Dulken, born in Hasselt.
ONDERTROUW TE AMSTERDAM
GEBOREN TE HASSELT OVERIJSSEL 26-12-1768
Johannes (Jan) Dulken zijn vader was Johan Lodewijk Dulcken en zijn grootvader Johan Daniël Dulcken.
Johannes (Jan) Dulcken zijn broer Louis Dulcken.
Johannes (Jan) Dulken his father was Johan Lodewijk Dulcken and his grandfather Johan Daniël Dulcken.
Johannes (Jan) Dulcken his brother Louis Dulcken.
Catharina Koning
VIDEO
LOUIS DULCKEN, Mr. Orgel- en Clavecimbaal-Maaker, woonende bezyden het Cathuysers Kerkhof t’Amsterdam & HASSELT Nieuwstraat
17-08-1756
Keizersgracht 187 te Amsterdam & Louis Dulcken Sr “superbe Koninglyk Cabinet Orgel” 
De vader van Mathijs Beuning, Christiaan Beuning (1666-1716) verwierf het huis Keizersgracht 187 in 1714 , waarna hij de voorgevel van het pand liet renoveren. Nadat zijn weduwe Geertruijd van den Bosch (1689-1744) was overleden, vererfde het huis op Matthijs Beuning.
De koopman Mathijs Beuning (1707-1755) had in de jaren 1744-1748 het achterhuis laten bouwen en één van twee zalen daarvan ingericht met een uitzonderlijke, rijk gesneden mahoniehouten betimmering. Deze zaal was door een dubbele deur verbonden met een aangrenzende kleinere zaal in het linker gedeelte van het achterhuis. In de tijd van Matthijs Beuning werden in deze twee zalen regelmatig huisbijeenkomsten gehouden door de Amsterdamse Hernhutters. De kern van dit genootschap werd gevormd door de collegianten, waartoe de van huis uit doopsgezinde familie Beuning behoorde. De religieuze belangstelling van Matthijs Beuning komt ook tot uitdrukking in het door Jacob de Wit in 1748 geschilderde schoorsteenstuk in de mahoniehouten zaal, dat de Doop van de Kamerling verbeeldt. Jacob de Clercq (1710-1777), die het huis in 1753 van Matthijs Beuning kocht, liet vervolgens in de kleine zaal een gigantisch huisorgel aanbrengen.
De Zweed Bengt Ferrner noemt dit orgel in zijn reisverslag, nadat hij onder meer op 5 april 1759 bij Jacob de Clercq te gast was geweest.
Een reisverslag geeft de volgende vermelding:
Den 5den April 1759 waren de heer Lefebure en ik ten middagmaal bij den heer Jacob de Clercq, die na den maaltijd ons zijne orgels, die den eenen wand heelemaal besloegen, liet zien en erop speelde voor ons.
Er wordt gesproken over orgels. Jacob de Clercq zal het huis gekocht hebben met een orgel.
Bekend is dat een groep Hernhutters regelmatig voor huisbijeenkomsten samenkwam in de zalen van het woonhuis van Matthijs Beuning, ondermeer om er ‘Singstunden’ te houden. Een cabinet orgel lijkt me dan vanzelfsprekend aanwezig.
In 1777 toen het huis van Jacobus de Clercq aan Nicolaas Gefkens werd verkocht, sprak men in de verkoopakte voor het eerst over een orgel.
Het grootste bekende orgel dat in 1778 te Amsterdam te koop werd aangeboden en dat jarenlang in de Nederlandse Hervormde kerk te Jutphaas stond, het Dulcken orgel- “superbe Koninglyk Cabinet Orgel”
De advertentie, in de Amsterdamse Courant nummer 9 van 20 januari 1778 luidt:
Uit de hand te koop een ongemeen fraai Huis- of Kerk- orgel, in zijn superbe Noteboome Wortelhoute Cabinet met gebooge Deuren en Snywerk, bestaande het binnenwerk in de volgende Registeren: als Prestant 8 vt., Holpijp 8 vt., Fluit 4 vt., Quintadeen 8 vt., Viool di Gambe 4 vt., Vox Humana 8 vt., Dulciaan 8 vt., Fagot 16 vt., Houbois 8 vt., Gemshoorn 2 vt., Octaaf 4 vt., Octaaf 2 vt., Cornet 3 sterk, Mixtuur 3 sterk, Quint 1 en 1 half vt, Sexquialter 2 sterk, Trembulant, Coppeling c., met twee Clavieren van uitgezogt Paerl D’ Amour en een apart Pedaal, ’t welk man ken aanhangen, zijnde de Registers meest gehalveert. nader onderrigting bij den Organist A. Munnikhuysen, op de Keizersgragt bij de Rheestraat, te Amst.
Dit “superbe Koninglyk Cabinet Orgel” is er nog in ongerestaureerde staat. Mogelijk is het interessant voor het Rijksmuseum om te zorgen dat het orgel weer terug geplaatst wordt naar voorheen grachtenhuis Keizersgracht 187 ‘De Amsterdamse grachtenkamer’: de Beuningkamer in het Rijksmuseum.
November 1919
Firma Maarschalkerweerd, te Utrecht, werd opgedragen, een nieuw orgel te maken, met behoud van de zeer mooie, met lof- en snijwerk voorziene orgelkast en front van het Dulcken orgel. Het orgel heeft nu een volledig 8 voets front, een klavier, pedaal en de volgende dispositie: prestant 8’, holpijp 8’, gamba 8’, voix celeste 8’, octaaf 4’, bourdon 16’, octaaf 2’, quint 3’, en op het pedaal subbas 16’ (transmissie bourdon 16’).
De oude kast bleef, hoewel verdiept, behouden.
De firma Maarschalkerweerd bouwde het nieuwe orgel.
Blijkbaar is men iets van het ontwerp afgeweken, want in plaats van een doublet komt er in de dispositie een octaaf 2’ en een quint 3’ voor. Dit zijn geen registers die Michael Maarschalkerweerd zou hebben toegepast in die tijd. Er blijkt nergens of er oud pijpwerk is gebruikt. Ook blijkt nergens of de oude dispositie tussen 1819 en 1919 is gewijzigd.
LOUIS DULCKEN Jr “Münchner Hofklaviermacher”
VIDEO-RECORDINGS
Louis Dulcken x Sophie Le Brün
Johann Ludwig Dulcken (1761 - † München 1836)
• Kost Thoerl in seiner eigenen Behausung С/V Nr. 39, München
• Vor dem Kostthore (vanaf 1803), München
• Kreuzviertel (vanaf 1819), 227, Prannerstrasse, Kreuzviertel, Maxvorstadt
• Prannersgasse ( vanaf 1826), 1, München
• Promenadestrasse (vanaf 1835 tot 1856), München
Bij het huwelijk van Louis Dulcken 1799 bedroeg zijn vermogen volgens het huwelijkscontract 12.000 gulden. In hetzelfde jaar werd zijn koninklijk salaris verhoogd tot 600 gulden, zodat hij in 1804 voor 25.000 gulden een huis aan de Prannerstrasse kon kopen.
In de daaropvolgende jaren slaagde Dulcken erin zijn verkopen zo succesvol te maken dat hij in 1815 in totaal tweehonderdduizend gulden verdiend had met verkopen buiten Beieren.
'Pianoforte-Fabrikant' since 1781
"Mechanischer Klavezinmacher : Hr. Johann Ludwig Dulken." Churfürstlich-Pfalzbaierischer Hof- und Staatskalender: auf das Jahr 1800, p. 29 - Churfürstlich-Pfalzbaierischer Hof- und Staatskalender: auf das Jahr 1802, p. 20
Bayerisches Nationalmuseum 1792
Bayerisches Nationalmuseum 1792
Louis Dulcken 1815 - VIDEO RECORDINGS
THE DULCKEN FAMILY, INSTRUMENT MAKERS - MUSICIANS
• Johannes Daniël Dulcken (21 april 1706 – Antwerpen 11 april 1757) x Susanna Maria Knopffllin
• Johannes Lodewijk (Louis)Dulcken I (1735 - † tussen 1793 en 1795 München) x Catharina Koning
• Johannes Lodewijk (Louis) Dulcken II (1761 - † München 1836) [brother Johannes Dulcken ( 26 December 1768 - †?)]
Louis Dulcken x Sophie Le Brün
Brün, (Sophie Le), the daughter of the famous Bavarian court musician Ludwig August Le Brün, and the great singer Franziska Le Brün, née Danzi, was born in London on 20 July 1781, learnt the basics of music in Munich with Knechtl, the piano with Streicher, and the basso continuo with Schlett, and married the royal Bavarian mechanical piano maker Johann Ludwig Dülken in Munich on 18 April 1799. She is a true artist on the piano in every respect, and plays this instrument with spiritual expression, true feeling and extraordinary skill. When she travelled to Paris, Switzerland and Italy, her excellent playing enchanted every listener, and connoisseurs and artists conceded her the first rank in this art. In addition to this, she sings very well, has a deep insight into the essentials of music, combines her great practical musical knowledge with theoretical knowledge to the same degree, and has a thorough understanding of composition. She has composed several concertos, sonatas and the like for the piano; it is a pity that they have not become generally known through engraving or printing.
On 25 June 1831 Louis Dulcken relinquished his post as royal keyboard instrument maker; he died five years later. In his will Dulcken named as heirs his wife Sophie Lebrun (b London, 20 June 1781–d Munich, 23 July 1863), his sons Theobald and Heinrich, his married daughters Louise and Franziska Bohrer, and his then unmarried daughters Violande, Johanna, and Caroline Dulcken. Theobald as business manager and Heinrich as builder apparently completed their father’s commitments after his death but soon closed the shop. Both sons eventually moved to London where Theobald became a wool merchant and Heinrich an organist. Louise and Franziska had married the brothers Max and Anton Bohrer; Louise became court pianist in Stuttgart. Violande became a concert singer in Munich. Dulcken's son Theobald became Louis partner about 1816, and the business continued until 1831, when Louis Dulcken retired.
Théobald Dulcken 1800-1882 Married in 1828, Munich, Bavière, Allemagne, to Louise Marie David 1811-1850
Heinrich Dulcken, organist, 1801 Married to Auguste Burghaagen
Louise Sophie Dulcken 1803-1857 Married to Maximilian Caspar Anton Bohrer 1785-1867
Franziska Dulcken 1805-1873 Married to Joseph Anton Bohrer 1783-1863
Violanda Dulcken, prix du Conservatoire de Paris 1810-1863/ Married 18 April 1837 (Tuesday), Munich, Bavière, Allemagne, to Jean
François Adolphe Bouvier 1802-1862
Ferdinand Quentin Dulcken (1837–1901)
Sophie (Louise Auguste) Dulcken 6 March 1835 in London, † 15 July 1923 in Dinard (Brittany), pianist
(Sarah) Isabella (Auguste) Dulcken, Dulken, married name Braun