Multimedia Art Productions

LOUIS DULCKEN Jr “Münchner Hofklaviermacher”
Greifenberger Institut für Musikinstrumentenkunde LOUIS DULCKEN 1815
recordings March - 2025 Bayerisches Nationalmuseum München

Tomasso Giordani - Caro mio ben - Larghetto

Eugène de Beauharnais & Hortense de Beauharnais (1783-1837)
- Partant pour la Syrie - Mouvement de marche
- Les jeunes rêves d’amour - Romance

INFO

Het Musick’s Monument Drie generaties Dulcken project is gerealiseerd door Henk Poelarends en Hans Meijer
The Musick's Monument Three Generations Dulcken project was realised by Henk Poelarends and Hans Meijer

Johannes Daniël Dulcken (21 april 1706 – Antwerpen 11 april 1757) - clavecimbelbouwer te Antwerpen
Johannes Lodewijk (Louis)Dulcken I (1735 - † tussen 1793 en 1795 München) - orgel & clavecimbelbouwer te Amsterdam,Hasselt (Overijssel), Antwerpen, Parijs - uitvinder fortepiano Lage Landen
Johannes Lodewijk (Louis) Dulcken II (1761 - † München 1836) - fortepianobouwer bouwer Parijs, Hamburg en München


Johannes Daniël Dulcken (21 April 1706 - Antwerp 11 April 1757) - harpsichord maker in Antwerp
Johannes Lodewijk (Louis)Dulcken I (1735 - † between 1793 and 1795 Munich) - organ & harpsichord builder in Amsterdam,Hasselt (Overijssel), Antwerp, Paris - inventor fortepiano Lage Landen
Johannes Lodewijk (Louis) Dulcken II (1761 - † Munich 1836) - fortepiano builder Paris, Hamburg and Munich

“Dulken, (Johan Lodewijk), werd geboren in Amsterdam op 5 augustus 1761, leerde piano's, fortepiano's en soortgelijke instrumenten bouwen van zijn vader in Hasselt (Overijssel) en vervolgens in Parijs, en werd in 1781 door Keurvorst Karl Theodor aangenomen als mechanische pianomaker aan zijn hof in München, in welke hoedanigheid hij nog steeds werkzaam is, waar hij op 18 april 1799 trouwde met de beroemde pianiste Sophie Le Brün. Deze kunstenaar maakte naam met zijn uitstekende fortepiano's, die een zuivere, sonore toon hebben, constant gestemd zijn, en de fagote, harp, harmonica, enz. imiteren door middel van een vakkundig geïnstalleerd mechanisme, de tremolo uitgevonden door Friederici in Gera uitstekend integreert, enz. enzovoort, en worden ook gekenmerkt door hun elegante en smaakvolle constructie, zijn zeer populair, zijn instrumenten zijn zeer gewild en welkom, en zijn zeer gewild, niet alleen in heel Duitsland, maar ook in Frankrijk, Zwitserland, Italië, Rusland, enzovoort.” Baierisches Musik-Lexikon, 1811, p. 70

"Dulken, (Johan Lodewijk), was born in Amsterdam on 5 August 1761, learnt to build pianos, fortepianos and similar instruments from his father in Hasselt (Overijssel) and then in Paris, and in 1781 was hired by Elector Karl Theodor as a mechanical piano maker at his court in Munich, in which capacity he is still employed, where he married the famous pianist Sophie Le Brün on 18 April 1799. This artist made a name for himself with his excellent fortepianos, which have a pure, sonorous tone, are constantly tuned, and imitate the fagote, harp, harmonica, etc. by means of a skilfully installed mechanism, excellently integrate the tremolo invented by Friederici in Gera, etc. and so on, and are also characterised by their elegant and tasteful construction, are very popular, his instruments are highly sought after and welcome, and are highly sought after not only throughout Germany, but also in France, Switzerland, Italy, Russia, and so on." Baierisches Musik-Lexikon, 1811, p. 70

Dülken was sinds 1799 ook getrouwd met de beroemdste vrouwelijke pianiste van haar tijd, de bekende Sophie Lebrun. Zijn drie dochters waren ook pianospelers en zangeressen, en zo was zijn huis in de Prannerstraße lange tijd de interessante ontmoetingsplaats voor de geschoolde muzikale scene in München in die tijd.

Dülken had also been married since 1799 to the most famous female pianist of her time, the famous Sophie Lebrun. His three daughters were also piano players and singers, and so his house in Prannerstraße was for a long time the interesting meeting place for the educated musical scene in Munich at the time.

Sophie Dulcken was a highly acclaimed pianist, Lipowsky praising her with the following words:

”Brün, (Sophie Le), (...) lernte die Anfangsgründe der Musik in München bei Knechtl, das Klavierspiel bei Streicher, und den Generalbaß bei Schlett, (…). Sie ist in jeder Rücksicht eine wahre Künstlerinn auf dem Klavier, und spielt dieses Instrument mit geistvollem Ausdrucke, wahrer Empfindung, und einer außerordentlichen Fertigkeit. Als sie Reisen nach Paris, der Schweiz und Italien machte, bezauberte ihr vortreffliches Spiel jeden Zuhörer, und Kenner und Künstler gestanden ihr den ersten Rang der Kunst zu. Nebst diesem singt sie sehr artig, hat einen tiefen Blick in das wesentliche der Musik, verbindet mit ihren großen praktischen musikalischen Kenntnissen auch theoretische in gleichem Grade, und versteht gründlich die Komposition. Für das Klavier hat sie mehrere Konzerte, Sonaten u. dgl. in Musik gesetzt; Schade daß dieselben nicht durch Stich oder Druck allgemein bekannt geworden sind.”


Brün, (Sophie Le), de dochter van de beroemde Beierse hofmusicus Ludwig August Le Brün en de grote zangeres Franziska Le Brün, geboren Danzi, werd op 20 juli 1781 in Londen geboren, leerde de eerste beginselen van de muziek in München bij Knechtl, de piano bij Streicher en de basso continuo bij Schlett en trouwde op 18 april 1799 in München met de koninklijke Beierse mechanische pianomaker Johann Ludwig Dülken. Ze was in alle opzichten een ware pianokunstenares en bespeelde dit instrument met spirituele expressie, echt gevoel en buitengewone vaardigheid. Toen ze naar Parijs, Zwitserland en Italië reisde, betoverde haar uitstekende spel elke luisteraar en kenners en kunstenaars kenden haar de eerste plaats toe in deze kunst. Daarnaast zong ze erg goed, had ze een diep inzicht in de essentie van muziek, combineerde ze haar grote praktische muzikale kennis met theoretische kennis in dezelfde mate en had ze een grondig begrip van compositie. Ze heeft verschillende concerto's, sonates en dergelijke voor de piano gecomponeerd. Het is jammer dat ze niet algemeen bekend zijn geworden door graveren of drukken.


Brün, (Sophie Le), the daughter of the famous Bavarian court musician Ludwig August Le Brün and the great singer Franziska Le Brün, born Danzi, was born in London on 20 July 1781, learnt the first principles of music in Munich with Knechtl, the piano with Streicher and the basso continuo with Schlett, and married the royal Bavarian mechanical piano maker Johann Ludwig Dülken on 18 April 1799 in Munich. A true piano artist in every sense, she played this instrument with spiritual expression, real feeling and extraordinary skill. When she travelled to Paris, Switzerland and Italy, her excellent playing enchanted every listener and connoisseurs and artists awarded her first place in this art. She also sang very well, had a deep understanding of the essence of music, combined her great practical musical knowledge with theoretical knowledge in equal measure, and had a thorough understanding of composition. She composed several concertos, sonatas and the like for piano. It is a pity that they have not become widely known through engraving or printing.



Door zijn huwelijk met Sophie Lebrun was het huis van Louis Dulcken “lange tijd de meest interessante ontmoetingsplaats voor de professionele muzikale wereld in München in die tijd”. Rond 1810 was Sophie Dulcken “een van de meest gerespecteerde persoonlijkheden in de Münchense Harmonie-kring van kunstenaars”. Onder haar kennissen bevonden zich Carl Maria von Weber, die haar in 1811 bezocht, en Louis Spohr, met wie ze in 1815 optrad tijdens een concert in de salon van de Beierse koningin Caroline.


Because of his marriage to Sophie Lebrun, Louis Dulcken's house was ‘for a long time the most interesting meeting place for the professional musical world in Munich at that time’. By 1810, Sophie Dulcken was ‘one of the most respected personalities in the Munich Harmony circle of artists’. Among her acquaintances were Carl Maria von Weber, who visited her in 1811, and Louis Spohr, with whom she performed in 1815 at a concert in the salon of Bavarian Queen Caroline.

Dit levendige sociale leven in het huishouden van Dulcken was zeker van groot voordeel voor het bedrijf van de pianomaker, en “men kan alleen maar raden wat zij [Sophie Dulcken] als een schat in het huwelijk bracht door haar artistieke achtergrond en haar pianistische vaardigheden.” In ieder geval was de economische ontwikkeling van Dulckens werkplaats in de daaropvolgende jaren zeer groot. Op het moment van zijn huwelijk bedroeg zijn vermogen volgens het huwelijkscontract in totaal 12.000 gulden. In hetzelfde jaar werd zijn vorstelijke salaris verhoogd tot 600 gulden, zodat hij in 1804 voor 25.000 gulden een huis kon kopen in de Prannerstraße. In de daaropvolgende jaren wist Dulcken zijn verkoop zo succesvol te organiseren dat hij in 1815 “in totaal tweehonderdduizend gulden (...) in Beieren had binnen gebracht”. Voor dit bedrag had hij instrumenten buiten Beieren verkocht. Een van Dulcken's zonen schijnt ook af en toe in de werkplaats gewerkt te hebben. Sommige overgebleven instrumenten Dulcken vermelden hem op hun signatuur. De samenwerking lijkt echter niet permanent te zijn geweest. In 1820 verhuisde de oudste zoon Theobald naar Hamburg en in 1828 emigreerde hij mogelijk samen met zijn jongere broer Heinrich naar Londen. In april van hetzelfde jaar deed Louis Dulcken afstand van zijn licentie als koninklijk pianomaker. Hij stierf in München op 26 december 1836; zijn vrouw Sophie overleefde hem bijna 30 jaar. Zij stierf in juli 1863. Dulcken's instrumenten vonden aftrek in de hoogste sociale kringen. Als hofpianobouwer leverde hij natuurlijk aan het hof in München. Een afbeelding van de troonzaal van koningin Caroline van Beieren toont een fortepiano van Dulcken. Het Beierse staatsarchief bezit ook een vergunningsaanvraag van een voormalige leerling van Dulcken, waaruit blijkt dat er een aantal Dulcken-instrumenten in de residentie München en in de Nymphenburg stonden. Maar ook andere heersende huizen in Europa schaften instrumenten van Dulcken aan, zoals keizerin Josephine van Frankrijk. Tijdens haar bezoek aan München in 1805/06 kocht ze twee van zijn instrumenten en “kort daarna bestelde ze een derde, waarmee ze in Parijs zo tevreden was dat het daar enige tijd publiekelijk werd tentoongesteld”. In hetzelfde jaar werd een instrument gebouwd voor het Huis van Thurn en Taxis in Regensburg. De stad München gaf Dulcken opdracht piano's te bouwen als cadeau, zoals blijkt uit de hierboven genoemde vergunningsaanvraag van de voormalige leerling. In 1816 werd ter gelegenheid van haar huwelijk een vleugel geschonken aan de Oostenrijkse keizerin Carolina Augusta, een dochter van de Beierse koning Maximiliaan I Josef.

This lively social life in the Dulcken household was certainly of great benefit to the piano maker's business, and ‘one can only guess what she [Sophie Dulcken] brought to the marriage as a treasure by her artistic background and her pianistic skills.’ In any case, the economic development of Dulcken's workshop in the following years was very great. At the time of his marriage, according to the marriage contract, his assets totalled 12,000 guilders. In the same year, his princely salary was increased to 600 guilders, allowing him to buy a house in Prannerstraße, for 25,000 guilders in 1804. In the following years, Dulcken managed to organise his sales so successfully that by 1815 he had ‘brought in a total of two hundred thousand guilders (...) in Bavaria’. For this amount, he had sold instruments outside Bavaria.For this amount, he had sold instruments outside Bavaria. One of Dulcken's sons also seems to have worked occasionally in the workshop. Some surviving instruments Dulcken mentions him on their signatures. However, the collaboration does not seem to have been permanent. In 1820, the eldest son Theobald moved to Hamburg, and in 1828 he possibly emigrated to London with his younger brother Heinrich. In April of the same year, Louis Dulcken relinquished his licence as royal piano maker. He died in Munich on 26 December 1836; his wife Sophie outlived him by almost 30 years. She died in July 1863. Dulcken's instruments found favour in the highest social circles. As a court piano builder, he naturally supplied the Munich court. A picture of Queen Caroline of Bavaria's throne room shows a fortepiano by Dulcken. The Bavarian state archives also hold a licence application from a former pupil of Dulcken, showing that there were a number of Dulcken instruments in the Munich residence and in the Nymphenburg. But other ruling houses in Europe also acquired instruments by Dulcken, such as Empress Josephine of France. During her visit to Munich in 1805/06, she bought two of his instruments and ‘shortly afterwards ordered a third, with which she was so pleased in Paris that it was publicly exhibited there for some time’. In the same year, an instrument was built for the House of Thurn and Taxis in Regensburg. The city of Munich commissioned Dulcken to build pianos as a gift, as evidenced by the former pupil's licence application mentioned above. In 1816, a grand piano was given to the Austrian Empress Carolina Augusta, a daughter of Bavarian king Maximilian I Josef, on the occasion of her marriage.

Guiseppe Giordani trad met zijn Italiaanse troep uit Londen op in de opera “Staande Buyten de Utrechtse poort aan de Amstel bij de bergen Vaerders Kamer” beginnende op 24 juni 1756 tot 1758.

De vader van Louis Dulcken Jr, leverde voor de concerten van Giordani in Amsterdam een clavecimbel.
Toevallig adverteerden ze gelijktijdig in de Amsterdamsche Courant van 17-08-1756

Giordani performed with his Italian troupe from London in the opera ‘Staande Buyten de Utrechtse poort aan de Amstel bij de bergen Vaerders Kamer’ beginning 24 June 1756 to 1758.
The father of Louis Dulcken Jr, supplied a harpsichord for Giordani's concerts in Amsterdam.
Coincidentally, they advertised simultaneously in the Amsterdamsche Courant of 17-08-1756

Tomasso Giordani - Caro mio ben - Larghetto
Franciska Lebrun (1756-1791) Sonate op. 2-1 in D gr. t.

- Allegro - Rondo: Allegro Grazioso

VIDEO

Franz Danzi (1763-1826) Sonate in F gr. t. deel 1 - Larghetto - Allegro

Maria Margarethe Danzi - Marchand (1768-1800) - deel 2 in f kl. t. Variaties op een thema - Andante - Adagio - Allegro

Margarethe Danzi, geboren Marchand Er is weinig bekend over de componiste, pianiste en zangeres Margarethe Danzi. Haar sociale en historische achtergrond geven echter veel informatie over haar leven. Ze werd geboren als Margarethe Marchand in 1768 in Frankfurt am Main, als dochter van de bekende zanger, acteur en theaterregisseur Theobald Hilarius Marchand en de actrice Magdalena Brochard. Van jongs af aan was Margarethe een populaire actrice en geliefd bij het publiek; ze speelde kinderrollen in het theater en trad op als zangeres en pianiste. Ze kreeg zangles in München van Franziska Lebrun, de zus van Franz Danzi, de man met wie ze later zou trouwen. Een belangrijk deel van haar muzikale opleiding bracht ze door in Salzburg bij Leopold Mozart, in wiens huis ze tussen 1782 en 1784 woonde, samen met haar broer, de violist Heinrich Marchand. Hoewel we relatief weinig over Margarethe weten, geeft haar band met Leopold Mozart ons belangrijke inzichten in de kwaliteit van haar muzikale ontwikkeling. Als pedagoog speelde Leopold Mozart een essentiële rol in de muzikale opvoeding en ontwikkeling van zijn zoon, Wolfgang Amadeus, en schreef hij de Violinschule die zelfs vandaag de dag nog een standaard is in het vioolpedagogische repertoire. Margarethe (die ook Gretl of Gredl werd genoemd) en haar broer Heinrich komen regelmatig voor in de dagboeken en brieven van de familie Mozart. Het is ontroerend om te beseffen dat we Margarethe kunnen leren kennen door de ogen van de Mozart familie en dat we, via Margarethe, een glimp kunnen opvangen van het intieme familieleven van de Mozarts. In 1790 huwde Margarethe met Franz Danzi, een dirigent en componist. Samen trokken ze doorheen Europa. Margarethe was de prima donna van de Domenico Guardasonis theatergroep waar het koppel deel van uitmaakte. Na 1796 was Margarethe eveneens prima donna aan het hoftheater van München. Ze stierf te München aan een longziekte 11 juni 1800. De connectie tussen de families Marchand en Dulcken kwam tot stand via de familie Danzi. Margarete Marchand werd tante van de kinderen van Franziska Lebrun, geboren Danzi, door haar huwelijk met Franz Danzi. Het echtpaar Lebrun stierf in 1790 en 1791. Hun twee dochters, Sophie (die later trouwde met Louis Dulcken) en Rosine werden wees en kwamen onder de voogdij van hun oom Franz Danzi en de vader van hun tante, Theobald Marchand. Dit was waarschijnlijk de reden waarom de families Marchand en Lebrun later Dulcken, vrij hecht was, zodat Heinrich Marchand de peetvader werd van een van de kinderen van Sophie en Louis Dulcken.

Margarethe Danzi, born Marchand

Little is known about the composer, pianist and singer Margarethe Danzi. However, her social and historical background provide much information about her life. She was born Margarethe Marchand in 1768 in Frankfurt am Main, the daughter of the well-known singer, actor and theatre director Theobald Hilarius Marchand and the actress Magdalena Brochard. From an early age, Margarethe was a popular actress and loved by audiences; she played children's roles in the theatre and performed as a singer and pianist. She received singing lessons in Munich from Franziska Lebrun, the sister of Franz Danzi, the man she would later marry. A significant part of her musical education was spent in Salzburg with Leopold Mozart, in whose house she lived between 1782 and 1784, together with her brother, the violinist Heinrich Marchand. Although we know relatively little about Margarethe, her connection with Leopold Mozart gives us important insights into the quality of her musical development. As a pedagogue, Leopold Mozart played a vital role in the musical education and development of his son, Wolfgang Amadeus, and wrote the Violinschule, which even today is a standard in the violin pedagogical repertoire. Margarethe (who was also called Gretl or Gredl) and her brother Heinrich appear regularly in the diaries and letters of the Mozart family. Margarethe (who was also called Gretl or Gredl) and her brother Heinrich appear regularly in the diaries and letters of the Mozart family.

In 1790, Margarethe married Franz Danzi, a conductor and composer. Together they toured Europe. Margarethe was the prima donna of the Domenico Guardasonis theatre group to which the couple belonged. After 1796, Margarethe was also prima donna at the Court Theatre of Munich. She died in Munich of lung disease 11 June 1800. The connection between the Marchand and Dulcken families came about through the Danzi family. Margarete Marchand became aunt to the children of Franziska Lebrun, born Danzi, through her marriage to Franz Danzi. The Lebrun couple died in 1790 and 1791. Their two daughters, Sophie (who later married Louis Dulcken) and Rosine were orphaned and came under the guardianship of their uncle Franz Danzi and their aunt's father, Theobald Marchand. This was probably why the Marchand and Lebrun later Dulcken families, was quite close, so Heinrich Marchand became the godfather of one of Sophie and Louis Dulcken's children.

F. Danzi, uit 6 Duitse liederen - Andante - Allegretto moderato - Larghetto

Eugène de Beauharnais & Hortense de Beauharnais (1783-1837) -‘Conseils à mon frère’ lied opgedragen aan Eugène de Beauharnais - Grazioso - Partant pour la Syrie - Romance het latere volkslied van Frankrijk - Mouvement de marche - Les jeunes rêves d’amour - Romance

Die verstorbene Kaiserin Josphine von Frankreich kaufte bey ihrer Anwesenheit zu München zwei Fortepiano’s von Hrn. Dülken, und bestellte kurz darauf noch ein drittes, mit welchem man in Paris so sehr zufrieden war, daß es deselbst längere Zeit offentlich ausgestellt wurde. Auch nach St. Petersburg ist vor kurzem ein Dülckenisches Instrument gegangen, das dort allgemeinen Beyfall erhielt.

The late Empress Josephine of France bought two fortepianos from Mr Dülken when she was in Munich, and shortly afterwards ordered a third, which was so well received in Paris that it was exhibited there for some time. A Dülcken instrument also recently travelled to St. Petersburg, where it received general acclaim.



Nadat Vogler van 1780 tot 1805 bijna onafgebroken had gereisd en overal buitengewone bijval, roem en eer had verworven door zijn uitmuntende enkelvoudige orgelspel, zijn diep inzicht in de muziek en zijn prachtige composities, kwam hij in het laatste jaar 1805 naar München. Hier had hij de grote eer om zijn grote heroïsche opera Castore e Polluce, vroeger gecomponeerd voor dit hof en uitgevoerd met buitengewone bijval in 1786 en 1787, te laten uitvoeren in aanwezigheid van de keizer van de Fransen en koning van Italië Napoleon, toen van het Koninklijk Beierse Hof, ter gelegenheid van de ceremoniële opening van het hoffeest. Het werd opgevoerd in het Koninklijk Hof Theater in München op 15 januari 1806 ter gelegenheid van het ceremoniële huwelijk van de Koninklijke Beierse Prinses Augusta met de onderkoning van Italië, Eugene Napoleon.



After Vogler had travelled almost continuously from 1780 to 1805, gaining extraordinary acclaim, fame and honour everywhere through his outstanding single organ playing, his deep insight into music and his magnificent compositions, he came to Munich in the last year of 1805. Here he had the great honour of having his great heroic opera Castore e Polluce, previously composed for this court and performed to extraordinary acclaim in 1786 and 1787, performed in the presence of the Emperor of the French and King of Italy Napoleon, then of the Royal Bavarian Court, on the occasion of the ceremonial opening of the court festival. It was performed at the Royal Court Theatre in Munich on 15 January 1806 on the occasion of the ceremonial marriage of the Royal Bavarian Princess Augusta to the Viceroy of Italy, Eugene Napoleon.

LOUIS DULCKEN Jr “Münchner Hofklaviermacher”

Greifenberger Institut für Musikinstrumentenkunde